Γάμος και Attachment Parenting

Από την Μαρία Παπαφιλίππου,
MSc, King’s College London-Institute of Psychiatry
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
Ιδρύτρια της Attachment Parenting Hellas
www.attachment-parenting.gr

Η σχέση του ζευγαριού δεν δοκιμάζεται ποτέ άλλοτε, όσο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στη γονεϊκότητα. Ίσως για πρώτη φορά, ο κάθε γονέας χρειάζεται να βάλει τον εαυτό του στην άκρη και μαζί να βάλουν ως προτεραιότητα το παιδί τους. Οι δυναμικές στη σχέση τους αλλάζουν. Όλα αλλάζουν.
Οι πιο συχνοί λόγοι για τους οποίους τσακώνονται οι γονείς είναι:

  1. η ανάμειξη των παππούδων/γιαγιάδων στην ανατροφή των παιδιών
  2. η κριτική του ενός προς τον άλλον για τη μέθοδο ανατροφής που επιλέγει
  3. ο χρόνος που διαθέτουν για τον εαυτό τους
  4. η κατανομή των υποχρεώσεων του σπιτιού και η ενασχόληση με τα παιδιά
  5. η μέθοδος διαπαιδαγώγησης που επιλέγουν
  6. ποιος θα ξυπνήσει με τα παιδιά
  7. για τη συχνότητα των ερωτικών/σεξουαλικών επαφών τους
  8. για τα οικονομικά τους

Τα δύο-τρία πρώτα χρόνια μπορεί να είναι πολύ απαιτητικά και έντονα, ακόμα και με μόνο ένα παιδί. Οι γονείς το νιώθουν αυτό «στο πετσί τους», όταν η έλλειψη ύπνου και η εξάντληση είναι η καθημερινότητά τους. Η φυσική κούραση μπορεί να φέρνει ένταση ανάμεσα στο ζευγάρι, η οποία εκτονώνεται μέσα από καβγάδες.
Η επιλογή του Attachment Parenting, ως μέθοδο ανατροφής των παιδιών, δεν είναι κλασσική στις μέρες μας. Κι αυτό προσθέτει επιπλέον άγχος, καθώς οι γονείς, και ίσως ιδιαίτερα οι μητέρες, έχουν να αντιμετωπίσουν και τον κοινωνικό περίγυρο, με όλες εκείνες τις παραδοσιακές πεποιθήσεις, του τύπου «θα κακομάθει με τις αγκαλιές», «άστο να κλαίει», «δεν χορταίνει με το θηλασμό», «θα γίνει μαμόθρεφτο», κτλ, κτλ. Ακόμα και ο επιστημονικός κόσμος δεν είναι ακόμα έτοιμος να υποστηρίξει κατάλληλα τους γονείς που επιλέγουν το AP, με λαμπρές εξαιρέσεις φυσικά σε όλα τα επιστημονικά πεδία. Έτσι λοιπόν, η έλλειψη υποστηρικτικού κοινωνικού δικτύου επιβαρύνει τους γονείς και τη μεταξύ τους σχέση.
Όλα τα παιδιά δικαιούνται και τους δυο γονείς τους στη ζωή τους και αυτό απαιτεί συνειδητή προσπάθεια και δέσμευση.
Ο γάμος, όπως και η ανατροφή και το μεγάλωμα των παιδιών, χρειάζεται προσπάθεια και φροντίδα. Επιπλέον χρειάζεται η κατάλληλη ενημέρωση, καθώς και η αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας όταν κρίνεται απαραίτητο.
Ο κάθε γονέας αναπόφευκτα φέρει στην οικογένεια το δικό του τύπο συναισθηματικού δεσμού (attachment style) και μοιραία στη σχέση εκδραματίζεται ο συναισθηματικός δεσμός που ο καθένας είχε με τους δικούς του γονείς. Τα ζευγάρια που επιλέγουν τη ψυχοθεραπεία, σα μέσο προσωπικής εξέλιξης, συνειδητοποιούν αυτές τις συνιστώσες στη σχέση τους και το κατά πόσο επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιοι μεγαλώνουν και σχετίζονται με τα παιδιά τους.
Η φροντίδα των παιδιών καλό είναι να μοιράζεται, καλό είναι να υπάρχει ένα υποστηρικτικό δίκτυο γύρω από την οικογένεια, ώστε να υπάρχει χώρος και χρόνος και για τη φροντίδα της σχέσης του ζευγαριού. Χρειάζεται να συζητάτε ανοιχτά, να εκφράζετε το πώς νιώθετε, τί ανάγκες έχετε, να ζητάτε αυτά που χρειάζεστε,  να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας και να συν-χωράτε.
Άλλωστε τα παιδιά είναι πιο ευτυχισμένα όταν νιώθουν και τους γονείς ευτυχισμένους και αγαπημένους!

Βιβλιογραφία

1. JJ Bigner and CJ Gerhard (2013). Parent-Child Relations: An Introduction to Parenting (9th Ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson Merrill Prentice Hall.

2. JA Feeney, P. Noller and VJ Callan (1994). Attachment Style, Communication and Satisfaction in the Early Years of Marriage. Bartholomew, Kim (Ed); Perlman, Daniel (Ed), (1994). Attachment processes in adulthood. Advances in personal relationships, Vol. 5., (pp. 269-308). London, England: Jessica Kingsley Publishers, , 342 pp.
3. Frosch, Cynthia A.; Mangelsdorf, Sarah C.; McHale, Jean L (2000). Marital behavior and the security of preschooler–parent attachment relationships.
Journal of Family Psychology, Vol 14(1), 144-161.
4. Kobak, R. Rogers; Hazan, Cindy (1991). Attachment in marriage: Effects of security and accuracy of working models. Journal of Personality and Social Psychology, Vol 60(6), 861-869.

5. LC Gallo and T.W. Smith (2001). Attachment Style in Marriage: Adjustment and Responses to Interaction. Journal of Social and Personal Relationships.

Facebooktwittergoogle_pluslinkedinmailFacebooktwittergoogle_pluslinkedinmail

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *